آشنایی با مغیرة بن شعبه
نام: مغیرة
کنیه: ابوعبدالله
پدر: شعبة بن ابی عامر بن مسعود ثقفی
سال درگذشت: 50 هجری
ویژگی: از دُهات عرب و زیرکان روزگار
او در طائف (حجاز) متولد شد و در ایام جاهلیت با گروهی از بنی مالک، حجاز را ترک کرد و به اسکندریه رفت و پس از مدتی دوباره به حجاز بازگشت.
تا سالها از پذیرش اسلام سر باز زد تا این که در سال 5 هجری اسلام آورد و در جنگهای حدیبیه و یمامه و فتوح شام حضور داشت و یک چشم خود را در جنگ یرموک از دست داد.
در جنگهای قادسیه و نهاوند و همدان نیز شرکت داشت. عمر او را والی بصره کرد و وی توانست چند شهر را فتح کند و دیوان بصره را برای نخستین بار وضع نماید. به خاطر زنا و رسوایی در بصره، از این سمت عزل گردید و پس از مدتی، ولایت کوفه به او سپرده شد.
اگر چه تیزبینی او در سقیفه باعث شد خلافت از دست انصار خارج گردد و به دست ابوبکر و عمر بن خطاب بیفتد، اما برخی مغیره را در قتل خلیفه دوم مقصر دانسته اند؛ چرا که ابولؤلؤ غلام مغیره بود و به خاطر ظلم و ستم وی، شکایت به خلیفه برد و شد آنچه شد.
در زمان خلافت عثمان نیز، او بر ولایت کوفه ابقا شد و پس از مدتی معزول گشت و تا مدت مدیدی عزلت و گوشه نشینی اختیار کرد و در واقعه جمل و صفین، از جنگ دوری گزید. در حکمیت حضور داشت و از دست اندر کاران این جریان بود. معاویه نیز برای جذب مغیره، او را والی کوفه گرداند و تا پایان عمر، در این سمت باقی بود. جرجی زیدان در باره او می نویسد: اگر شهری هشت دروازه داشته باشد و با هیچ فریب و حیله ای نتوان از دروازه های آن بیرون آمد، مغیره از هر هشت دروازه بیرون می جهد.
او در سال 47 یا 50 هجری، در شهر کوفه و به مرض طاعون درگذشت.
اعلام زرکلی، ج 3 ، ص 1061
الکامل، ابن اثیر، ج 3 ، ص 9
الوزراء و الکتاب، جهشیاری، ص 9 تاریخ تمدن اسلام، جرجی زیدان، ج 1، ص 64
شدت دشمنی مغیره با حضرت امام علی علیه السلام
ذهبی: مغیره در خطبه‌هایش از علی علیه السلام بدگویی می‌کرد و خطیبانی را می‌گماشت که به ایشان ناسزا بگویند.
خوارزمی: در مجلسی که حسن بن علی علیه السلام و معاویه حضور داشتند، طرفداران بنی امیه یکی پس از دیگری برخاستند و هر چه می توانستند از حسن بن علی بد گفتند تا این که نوبت به مغیرة بن شعبة رسید. او از جا برخاست و گفت:
علی در زمان حیات پیامبر، با وی دشمنی ورزید و قبل از مرگش، اراده کشتن پیامبر را داشت؛ اما رسول خدا آگاه شد. پس از رحلت پیامبر نیزعلی با ابوبکر بیعت نکرد؛ تا این که او را به اجبار آوردند و از او بیعت گرفتند. او با عمر از درِ ستیز وارد شد که نزدیک بود عمر گردنش را بزند. همچنین از عثمان نیز به قدری بدگویی کرد که او را به قتل رساند؛ ولی خدا در قرآن برای هر کشته‌ای، ولی و خونخواهی قرار داده است و معاویه، ولی عثمان است. حال اگر تو و برادرت را بکشیم، سزاوار خواهد بود. به خدا سوگند در نزد ما، خون فرزندان علی بهتر از خون عثمان نیست. ای حسن! بدان که خداوند پادشاهی و نبوت را در شما قرار نداده است.
سیر اعلام النبلاء، ذهبی، ج 3، ص 31
مقتل الحسین، خوارزمی، ج 1، ص 170
خیلی عالی بود دنبال این مطلب بودم